Mama wat heb je op je t-shirt staan? Vroeg mijn dochtertje aan het ontbijt op de ochtend dat ik het NK Veldrijden had? “Live if you will die tomorrow.” las ik haar voor. En voor die dag was die dan ook van toepassing.
Eerder deze week kreeg ik de vraag: “Hoe kom jij in godsnaam op de startlijst van het NK Veldrijden te staan? Je hebt nog niet eens een veldwedstrijd gedaan!?” Nou dat is een mooi verhaal om te vertellen. Met de instelling ‘Live if you will die tomorrow’ had ik mijn zinnen gezet op een nieuw avontuur: ‘Het deelnemen aan het NK Veldrijden’.
Met het motto: “Als je de lat maar hoog genoeg legt, kun je er altijd onderdoor…fietsen.”
Ja hoor ik had het weer voor elkaar, twee weken geleden kreeg ik het op mijn heupen nadat ik had geproefd van mijn eerste wielerwedstrijd Off-Road waarbij ik gelijk het podium op mocht bij het NK. Nu het toch off-season is bij de triathlon neem ik eens een kijkje op de wedstrijdkalender van de KNWU. Ik had wel weer eens zin om het avontuur in te duiken. Er stond niet heel veel meer op de agenda. Maar och zo’n NK Veldrijden in Rucphen leek me ook wel leuk om eens aan mee te doen. De wedstrijd was voor amateurs, masters, elite en prof-B. Omdat het om een open wedstrijd gaat mag je je ten alle tijden inschrijven mits je aan een aantal voorwaarden voldoet. Om deel te mogen nemen moest je aangesloten zijn bij een wielervereniging, een sportmedische keuring ondergaan, dan moet je vervolgens een licentie aanvragen… Oh ja en het is ook handig als je een veldfiets hebt. Goed, met deze te ondernemen stappen had ik gelijk mijn to-do list klaar voor de komende dagen.
Als een Dummie zette ik mijn zinnen erop en was vastberaden dat ik het geregeld zou krijgen binnen 10 dagen, er waren nog een paar plekjes vrij. Ik gooide een oproepje op Facebook dat ik een veldrijfiets zocht en speurde internet af voor een leuk tweedehands fiets. Dat bleek niet zo makkelijk te zijn om een fiets voor mijn lengte te vinden. Na wat speurwerk hadden ze bij Math Salden in Limburg een paar veldrijfietsen staan. Ik was helemaal blij, want dat betekende dat de eerste stap om deel te kunnen nemen aan het NK Veldrijden was gemaakt, namelijk de Fiets, check! Over een week zou de wedstrijd zijn. Al snel kwam ik erachter dat de fiets die ik had gekocht meer productiewerk was, dan met passie in elkaar was gezet. Tja, als een fiets niet goed is afgesteld dan heb je nog niks.. Het geeft op den duur blessures en je fietst niet efficiënt. Dat was natuurlijk een enorme teleurstelling van wielerzaak Math Salden. Om helemaal terug te rijden naar het zuiden was me wat te veel van het goede, dus ging ik naar mijn oude vertrouwde adresje CC53-11 in Zaltbommel die de fiets tiptop in orde hebben gemaakt.
Met wat contacten via via had ik hier en daar wat balletjes opgegooid bij twee wielerverenigingen of ik me kon inschrijven op zeer korte termijn als nieuw lid. En ja hoor, ik ben nu niet alleen lid bij de atletiek vereniging, triathlon vereniging maar ook bij wielervereniging WTC Maas en Waal. Echt super dat ze in de kerstvakantie mee wilde werken. Gaande weg kwam ik erachter dat je als triatleet ook aan fietswedstrijden mag deelnemen van de KNWU. Je hoeft dan niet nog eens lid te worden bij een wielerverenging. Maar natuurlijk zitten er altijd uitzonderlijke afspraken aan vast die je maar net moet weten. Wil je meedoen met elite wedstrijden, dan moet je wel bij een wielervereniging zijn aangesloten. Weten we dat ook weer. 😊
Nu had ik een fiets, was ik aangesloten bij een wielervereniging en dan nu nog inschrijven bij de KNWU en niet te vergeten ‘de wedstrijd.’ Je moet het er maar voor over hebben, al dat geregel.
Stipt 9.00 uur maandagochtend de eerste werkdag van het nieuwe jaar hing ik aan de telefoon om mijn lidmaatschap en licentie rond te krijgen. Alleen nu hadden ze bij de KNWU gewerkt aan de website en ontbraken er een aantal koppelingen, stonden foutjes op de website etc. waardoor de inschrijving vertraagd werd. Volgens de website kon je je inschrijvingen t/m dinsdag 7 januari. Dus ik had nog 1 dag te gaan. Moet lukken! Had ik even geluk dat ik een zeer meewerkende man aan de telefoon had en die last minute actie wilde zetten op de diverse mailtjes en telefoontjes van mij. Het systeem werkte niet optimaal en de inschrijving voor de wedstrijd moest over de dag worden getild. Dat zou spannend worden.
Oh ja, laten we niet vergeten dat er tussen het regelen door ook nog getraind moest worden op de veldrijfiets. De voorbereiding was welgeteld een week en bestond uit, Youtube filmpjes kijken op de Tacx tijdens een duurrit van 3 uur. Een paar artikels gelezen van het Fiets magazine waarin tips worden gegeven over hoe je over de schuine kant moet fietsen, door de modder en zand en het belang van de bandenspanning. Toen ik dinsdagmiddag terug kwam van Rucphen van het wedstrijdparcours verkennen was het ‘Eén minuut voor twaalf’. De inschrijving was nog steeds niet rond en de uiterlijke inschrijftermijn was bijna afgelopen. Dus ik deed nog maar eens een belletje naar de wielerbond. De website werkte nog steeds niet optimaal, maar deze goede man wilde maar wat graag meewerken en zorgde ervoor dat de handmatige koppeling gemaakt werkt. Op dat moment ontving ik een mailtje: “Je bent ingeschreven voor het NK Veldrijden!”
Yesss missie geslaagd! Whoehoeee. Het euforiemoment was van korte duur totdat ik de deelnemerslijst zag. Help, ik wil niet meer. Aan de start staan met profwielrensters Marianne Vos, Lucinda Brand, Annemarie Worst en Ceylin Alvarada. Dit is kansloos.. op alle fronten sloeg de twijfel toe. Met dit deelnemersveld graaf ik een graf voor mezelf en mijn fiets past erbij.
Een open NK waar je je kon inschrijven als amateur, master, elite en prof-B. Deze lijst bestonden uit prof-B en elite! Waar zijn de overige dames? Ik snap het wel. Het deelnemersveld is zo klein dat amateur en master dames zich niet geroepen voelen om zich in te schrijven. Bij de mannen heb je nog aparte categorieën amateurs, sportklasse, masters 40+, 50+ etc.
Op de laatste rij in de startopstelling waren met mij nog een paar andere dames die ook wel wisten dat ze het niveau (nog) niet konden halen van het gros van het deelnemersveld. Dat betekent niet dat deze dames opvulling van het veld zijn, maar de ballen hebben om aan de start te staan van een open NK waar iedereen zich voor kan inschrijven. Ik zeg: super stoer! Als deze dames niet verschijnen aan de start zal er nooit beweging komen in de populariteit van de wedstrijdsport en zal er nooit een eerlijke strijd zijn in het deelnemersveld in de diverse niveaus en leeftijdscategorieën.
Voor mij was de insteek van de wedstrijd in een keer totaal anders. Normaal ga ik altijd voor de winst. Dit keer sluit ik de polonaise met een “Atje voor de sfeer!” Gelukkig niet als laatste maar wel in de staart van de wedstrijd. Ook heel mooi om dat eens te beleven. Geen druk, geen prestatiedrang. Lekker genieten en ervaring opdoen.
Wat heb ik met volle teugen genoten van de entourage en het publiek en ben ik er wederom achter gekomen dat fietsen bij mij keer op keer een grote glimlach op mijn gezicht tovert. Tijdens de race miste ik in het bochtenwerk stiekem mijn mountainbike. De onbevlogenheid en het gemak die ik op de MTB heb, had ik (nog) niet op de veldrijfiets. Ook niet raar als je maar twee keer op een veldrijfiets heb gezeten ter voorbereiding. Het is een hele andere beleving en ook deze is super gaaf! Wat heb ik GENOTEN!
Tot slot.
Je zult het allemaal maar moeten weten. Wist je dat:
- Er UCI afspraken sinds 2018 zijn over de hoogte van de sokken. Nou ik wist het niet. Dus ongegeneerd, niets wetend reed ik met veel te hoge sokken rond. Met de gedachte, lekker warm! Bij de triathlonbond wordt het namelijk wel toegestaan. De sanctie die ze bij het overtreden van deze regel hebben is me duidelijk geworden. Ze knijpen een oogje dicht en laten je gewoon rijden. 🙂
- Dat de bandendikte wordt gemeten voordat je de line-up krijgt? Maar goed dat ik niet met mijn mountainbike aan de start stond. haha grapje!
- Bij het veldrijden wordt doorgaans geen bidonhouder gebruikt omdat je anders te weinig ruimte hebt om de fiets op je schouders te dragen. Een ‘Atje voor de sfeer’, moest dan maar even mee wachten tot na de wedstrijd.
- De ketting flink wordt gesmeerd zodat het vuil er makkelijker afvalt. Omdat ik zo veel nieuwe dingen moest onthouden, was ik dat even vergeten te doen. Maar goed dat het parcours er strak bij lag.
- Je 1 tot 2 reserve fietsen in de materiaalzone mag plaatsen om tijdens de race te wisselen!? Boffen die renners toch maar even die een dikke sponsor hebben. Ik had me voorgenomen om in geval van materiaal pech met de fiets op de rug verder te rennen. Gegarandeerd dat ik den WEL op de tv kwam.
- Het merendeel van de renners warm fietsen bij hun camper, voor de bus of in een tent. Nou ik was gewoon met de auto, had geen Tacx bij me en heb vervolgens de warming-up gedaan over het fietspad in de nabije omgeving. Het voordeel is wel dat je dan tenminste nog eens iets van de omgeving ziet.