De eerste Kids Yoga van dit seizoen gaat beginnen. Terwijl ik mijn plekje op de mat inneem, komen de nieuwe yoga kids vol enthousiasme binnengelopen. Ze hebben er zin in en aan hun snoetjes te zien vinden ze het net zo spannend als ik. De kinderen mogen op een yogablok gaan zitten. Het lijkt op een grote baksteen alleen dan van kurk. “He dit zit veel lekkerder dan op de grond!”, merkt er eentje op. Vol bewondering observeer ik de kinderen vanaf mijn yogamat, terwijl ze een poging doen om op dezelfde manier op de blok te zitten als ik. We zitten nog maar net en zonder dat er iets gebeurd, is er in die enkele seconde die zojuist verstreek al heel veel gebeurd. Kinderen zien, horen en voelen van alles. Soms weten ze er geen raad mee en zijn opzoek naar dat ene uit-knopje.
Omdat alles nieuw is, doen we kort een voorstel rondje. Ze mogen iets over zichzelf vertellen en wat ze bezighoudt. “Het is zo onrustig in mijn hoofd.” “Ik ben bang dat ik de toets zo slecht ga maken.” Enz.
Ze zijn verbonden met de hun omgeving, maar ver van veilig verbonden met zichzelf!
Er spookt van alles rond in die guitige koppies. Ze worden overprikkeld, gevoel wordt beheerst door onzekerheid, angst, frustratie en dat alles gaat ten koste van hun eigenwaarde en het innerlijke geluk. Soms vergeten we gewoon dat dingen heel spannend en nieuw voor kinderen kunnen zijn. Stap eens in de schoenen van je kind en bekijk de wereld door zijn of haar ogen. Hoe voelt dat ook alweer, zwemles? Het kan zo spannend zijn. Wat dacht je van het maken van een proefwerk? Het kind denkt alleen maar: “als ik het maar goed maak, want anders…” Kinderen zijn vaak onwetend, hun wereld aan het ontdekking en verkennen. Ze kunnen niets fout doen, anders deden ze het vanzelf al goed. En wat is goed en wat is fout? Naar mijn mening bestaat dat niet.
Kinderen zijn geen vormloze stukken kei die door jouw handen gekneed moeten worden. Kinderen zijn persoonlijkheden met ieder een eigen energie die alleen kunnen worden wat in hun aard besloten ligt. Als je hen probeert te kneden zal iedereen ongelukkig zijn.
Ik ga jullie helpen om dat ene ‘uit-knopje’ bij jezelf te vinden. Waarin je kort bij jezelf mag staan, om wie je bent, wat je voelt, wat je denkt, wat je wilt. Gedurende de les verdween de onrust bij de kinderen. De kinderen mochten landen vanuit hun hoofd terug met beide voetjes op de grond. Geen gewiebel, gefriemel meer…. Terwijl de moeders aan de andere kant van de deur met gespitste oren uit nieuwsgierigheid een geluidje probeerde op te vangen, viel de rust als een warme deken over de kinderen heen. Het was muis stil….
Wat vond je nu het aller fijnste van deze les? Waarop alle kinderen het unaniem eens waren: “Heerlijk onder de warme deken liggen.” Ze hadden het ‘uit-knopje’ gevonden, eindelijk een moment van rust. En zoals kinderen soms zo heerlijk onbevangen en enthousiast kunnen reageren:
“Juf, mogen we blijven logeren, het is zo fijn hier!”
Eerder schreef ik een blog over ‘Hoe belangrijk liefde en aandacht voor je kind is!’