Waar zou jij voor kiezen? Passie of perfectie? Hoewel ik op sommige vlakken een mega perfectionist ben, zeg ik vol mondig PASSIE! Het een hoeft het ander niet uit te sluiten en bewonder de ras perfectionisten onder ons.
Voordat ik de ommezwaai maakte van danser naar triatleet deed mijn perfectionisme me de das om. De passie en het plezier die ik in dansen had was mede door het perfectionisme weggeëbd en belandde in een Burn-Out. Maar de passie voor sport is altijd gebleven. 1,5 jaar geleden schreef ik een van mijn laatste blogs over NK veldrijden ‘live as if you will die tomorrow.’ Deelname aan het NK veldrijden was een typisch gevalletje van waanzin! Of te wel volg je hart. Het blijft een prachtig verhaal om te vertellen vol enthousiasme en plezier, en nog leuker om de blog te lezen. 😉
En toen kwam Corona… De hele sportwereld kwam op zijn gat te liggen. Wedstrijd na wedstrijd werd afgelast en doorgeschoven. Iedere sporter zat in de achtbaan van onzekerheid. Het WK IRONMAN 70.3 New Zealand werd zelfs naar 2022 verplaatst. Ik had een compleet jaar om te overbruggen! Wat gaan we doen? TRAINEN… Trainen waarvoor? Met veel geluk wist ik een plekje op de startlijst van het EK IRONMAN Frankfurt te bemachtigen. En toen kwam mijn perfectionisme om de hoek kijken. Een pijntje hier en een pijntje daar. Allemaal verwaarloosbaar, het stelde niet zo veel voor, vond ik. Totdat ik de looptraining van 24km moest staken bij 17km. De dag erna was ik binnen 5 minuten thuis en schopte mijn hardloopschoenen in de hoek. Ik wist al hoe laat het was. Er kwam een sluipmoordenaar om de hoek kuiken, genaamd achillespeesblessure. Deze drill aan blessureleed had ik eerder gehad bij mijn eerste IRONMAN in 2019. Een marathon lopen was toen ook ondenkbaar. Toch sleepte ik mezelf naar de finish en op het podium. Tot voorkort zat heel Nederland vanwege de Lock down thuis. Menig mens kreeg een nieuwe coronahobby. Ik zag op STRAVA hoe de een na de ander zijn PR scoorde en mijn segmentjes voor mijn neus wegkaapte.
Ik liep ook, ik liep de deur plat bij de chiropractie en fysiotherapeut. Het is een wekelijks uitje. Best gezellig, ik hoop dat zij het net zo gezellig vinden als ik. Haha Ik ben dan ook onwijs blij met zo’n fijn team om me heen die met passie voor de sport met me meedenkt. Als ik dadelijk mijn triatleten carrière achter de rug heb, kan ik in ieder geval zeggen dat ik gewerkt heb aan mijn expertise loopblessures. Enfin het goede nieuws is, dat ik (tegen alle verwachtingen in) weer loop.
Terwijl vele atleten staan te popelen om te mogen starten, was het een pak van mijn hart toen ik het bericht ontving dat IRONMAN Frankfurt op 27 juni werd gecanceld. Het gaf me wat lucht en extra tijd om af te tasten hoe het herstel zou verlopen. Op dit moment sta ik aan de vooravond om een besluit te nemen wanneer ik het EK IRONMAN Frankfurt wil gaan doen. Dit jaar nog in augustus of volgend jaar. Met andere woorden:
Wordt het passie of perfectionisme?
Passie heeft me vele mooie onverwachte en vreugdevolle momenten gebracht. Onbevangen ergens voor gaan, durven te falen. Zolang je jouw passie met volle overgave leeft, maakt de rest niet zoveel uit. Ik ben van mening dat perfectie volgt wanneer je de dingen doet met passie.
Zoals Confucius ooit zei ‘Wherever you go, go with your whole heart.’ En zo is het!
Voordat ik deze blog schreef had ik mijn keuze al gemaakt:
Het wordt 3,8 km zwemmen in perfectie, 180 km fietsen met passie, 42,2 km lopen vanuit mijn hart.
Met de inspirerende woorden van IRONMAN: “anything is possible”.
