Vorig jaar zomer besloot ik dan om te gaan trainen voor een hele triathlon. Een ultieme ervaring die een beetje sportliefhebber op zijn bucketlist heeft staan. Nu een jaar verder over nog minder dan een week sta ik op zondag 25 augustus aan de start bij de Ironman Vichy. Na de laatste halve Ironman in Zweden was deelnemen in Vichy in Frankrijk in een keer onzeker.
Wanneer ik terugkijk naar het afgelopen jaar ben ik onwijs dankbaar voor de vele bijzonder mooie momenten die ik in de aanloop richting deze wedstrijd heb mogen beleven. Het is een ware reis naar de bestemming Ironman Vichy.
Morgen stap ik dan op de trein met mijn fietskoffer en backpack. Het voelt als 10 jaar geleden, dat ik ooit de gedachte had om een wereldreis te maken op de fiets. (wie weet, gaat dat er ooit nog eens van komen. #wishitdreamitdoit) Duizenden km’s heb ik het afgelopen jaar gemaakt op de fiets door weer en wind in de vroege ochtenddauw, tot het zien van de ondergaande zon. Van het leplazerus fietsen in de wedstrijd tot naar de hoogste bergtop kruipen in de brandende zon met dat heerlijk frisse bergbriesje tot het dragen van de fiets op mijn rug bij het doorkruisen van een rivier, verdwalen in Spanje en opgeslokt worden door het natuurschoon. Wat zou ik zonder de tweewieler moeten, die me naar zo veel prachtige bestemmingen heeft gebracht.
Een van de hoogtepunten van het afgelopen jaar was wellicht de Ironman 70.3 Tri-club European Championship in Jonkopping Zweden waarin ik 3e werd, een strakke tijd neerzette op het fietsparcours en me wist te kwalificeren voor de World Championship in New Zealand.
Naast de vele prachtige momenten was er het afgelopen seizoen ook veel onzekerheid. Er zijn geen pieken zonder dalen. Geblesseerd het wedstrijdseizoen ingaan met hielspoor belooft niet veel goeds. “We zien het wel.” ,“Het is wat het is.” “ We doen ermee wat we hebben.” Zijn zo’n beetje de meest gesproken zinnen die ik de afgelopen periode heb gezegd als mensen naar mijn blessure vroegen. Er stond een grote rode streep in de agenda door de looptrainingen. De looptrainingen bestonden uit recoverytraining op de crosstrainer bij Total Fit Vlijmen. Shockwave, dry needling bij fysiopraktijk Elegance , acupunctuur bij Puur acupunctuur Heusden en sportmassage bij Sara.
Wat een deceptie was het om gekwalificeerd te zijn voor het WK en de eerst volgende training nog geen 100 meter te kunnen hardlopen. Na een paar pogingen met tranen in mijn ogen en heel veel pijn staakte ik de training en strompelde maar weer naar huis. Ik belde mijn man en mijn coach Edo van der Meer op. “Ik kan niet meer hardlopen!” Mijn lijf zei genade. Er gingen heel veel gedachtes door me heen en voelde me volledig ontredderd. Nog 6 weken tot aan Vichy, dit ga ik nooit redden! Iedere andere atleet zou nu zijn laatste voorbereidingen treffen richting de wedstrijd en ik doe aan recovery training!? Ik had tijd nodig, tijd om te herstellen, om op te bouwen en er achter te komen wat wel/niet werkt met hardlopen om de schade beperkt te houden. Maar die tijd had ik niet.
Je hoeft geen expert te zijn om te bedenken dat dit impossible is. In een heel seizoen amper 10 kilometer per week lopen en dan aan een marathon beginnen is gekkenwerk, dan ben je nog geblesseerd en ‘by the way’ je doet geen marathon maar je doet een f*cking Triathlon.
Voor een splitsecond wilde ik de handdoek in de ring gooien en besefte dat ik mijn breaking point had bereikt. Tot dat mijn man zei; jij hebt hier zo lang naartoe gewerkt, zoveel overwonnen en iedere keer overtref je jezelf. Pak die 6 weken tot aan Vichy. Doe wat je kunt. Start en bekijk het per loopronde. De ervaring die je tijdens de race opdoet neem je mee naar de volgende races. Met die gedachte sta ik te popelen om dadelijk het water in te duiken.
Daar waar ik vorig jaar mijn eerste blog over schreef: “Een sprong in het diepe”. Ben ik onwijs blij dat ik de sprong heb genomen en ben blijven geloven. Door mijn dromen na te jagen heb ik geleerd dat de tegenslagen die er zijn en de hobbels die je moet nemen hoe moeilijk ze ook zijn, het meer dan de moeite waard is om tot je bestemming te komen. #nofair #belief #enjoythebumpyride
Enorm veel dank aan al die lieve mensen die me het afgelopen jaar hebben gesteund, geholpen en gevolgd
Ik ga genieten van iedere slag in het water, iedere trap op de fiets en iedere stap richting de finishlijn.
Wordt vervolgd…Het plan de campagne is gesmeed door het driekoppig team (mijn man voor de support, mijn coach voor de strategie en ik het lijdend voorwerp 😉 ) Let’s start the final countdown!